Jezus Chrystus – światłością narodów

Autor

Słowa kluczowe:

Jezus Chrystus, światło, światłość, przemiana, naród, odpowiedzialność, Kościół, wspólnota, parafia

Abstrakt

Ciemność jest niczym innym jak brakiem światła. Dziś bardzo jesteśmy przyzwyczajeni do światła i trudno nam jest funkcjonować, kiedy światła zabraknie. Dziś niewielu z nas trzyma awaryjnie świece w domu czy mieszkaniu, nawet latarek nie mamy, bo teoretycznie każdy ma latarkę w telefonie, ale praktycznie telefon z włączoną latarką szybko zużyje nam baterię, więc musimy dokonać wyboru telefon czy latarka. Przez analogię – trwać przy czymś, do czego jesteśmy przyzwyczajeni, czy zrezygnować z tego i pozostać w światłości i widzieć. Dziś wielu ludzi tkwi w ciemności, w której nie doświadczają miłości – a doświadczenie miłości jest otwarciem się na światło. Przyjęcie wiary i otwarcie drzwi Chrystusowi do wnętrza naszego serca jest przyzwoleniem na to, aby Bóg dotarł do głębi naszego życia promieniami swojej światłości. Jezus jest Światłością świata, jest blaskiem tego świata i promieniami nadziei dla tego świata. Problem polega dziś na tym, że wielu współczesnych ludzi woli pozostać w ciemności niż otworzyć oczy na przychodzącą światłość. Św. Jan napisał: „Bóg jest światłością a ciemności nie ma w nim żadnej”. Dziś potrzebujemy tego światła, żeby się nie potykać w ciemności, żeby widzieć cel i sens naszego życia i powołania. Człowiek, który przyjmie Boga do swojego życia i pozwoli Mu w tym życiu działać, stanie się Bożym odblaskiem, będzie księżycem święcącym światłem odbitym od Bożego piękna, stanie się nośnikiem Bożej światłości dla innych, którzy jeszcze jej nie doświadczyli. Najmniej odpowiedzialnym zachowaniem będzie to, kiedy pozostaniemy w miejscu pod zasłoną ciemności bez chęci spojrzenia na siebie w blasku Bożego światłą.

Bibliografia

„Biblia Tysiąclecia” – Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu, Poznań 2003.

Chevalier J. Gheerbrant A., Dictionnaire des symbols, Paris 1974.

Klinkowski J., Symbolika światłości w Ewangelii według św. Jana na tle kultury starożytnej, Wrocławski Przegląd Teologiczny 18, 2010, s. 57-72.

Hasenfratz H. P., Religie świata starożytnego a chrześcijaństwo, Kraków 2006.

Keener C. S., Komentarz historyczno-kulturowy do Nowego Testamentu, Warszawa 2000.

Kobielus S., Światło i biel w tradycji wyobrażania chwały eschatologicznej zbawionych, Communio 61 (1991), s. 119-135.

Leśniewski K., Widzieć Światłość. Światłość Boża w tradycji chrześcijaństwa wschodniego, Ethos 30, 2017, s. 43-58.

Lurker M., Słownik obrazów i symboli biblijnych, Poznań 1989.

Poniży B., Księga Mądrości. Od egzegezy do teologii, Poznań 2000.

Piekarz D., „A światłość w ciemności świeci...” Konfrontacja światłości z ciemnością w Ewangelii Janowej, Verbum Vitae 29, 2016, s. 251-269.

Romaniuk K., Chwała Boża, w: Encyklopedia Katolicka, t. III, Lublin 1979.

Ryken L., Wilhoit J. C., Longmann T., Słownik symboliki biblijnej, Warszawa 1998.

Ryken L., Wilhoit J. C., Longmann T., Słownik symboliki biblijnej, Warszawa 2003.

Sikora A. R., Była światłość prawdziwa (J 1, 9a). Jezus jako światło w Prologu czwartej Ewangelii, Poznańskie Studia Teologiczne 23, 2009, s. 78. ss. 77-88

Skoczylas H., Bóg – Światłość świata, w: https://michalici.pl/artykul/bog-swiatlosc-swiata, dostęp 14.12.2024.

Pobrania

Opublikowane

2025-02-06

Jak cytować

Danecki, Jerzy Andrzej. 2025. „Jezus Chrystus – światłością narodów”. Zeszyty Formacji Katechetów 97 (1):64-70. https://zfk.diecezja.radom.pl/index.php/zfk/article/view/1486.

Inne teksty tego samego autora

1 2 3 > >> 

Podobne artykuły

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 > >> 

Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.