Współczesne ruchy odnowy i stowarzyszenia we wspólnocie Kościoła
Słowa kluczowe:
stowarzyszenia, ruchy odnowy, KościółAbstrakt
Współczesne ruchy odnowy w Kościele obejmują przede wszystkim osoby świeckie, choć oczywiście zdarza się, że osoby zakonne i kapłani również włączają wich działalność. Rodzą się one jako owoc oddziaływania charyzmatycznej osobowości. Przyjmując kształt konkretnych wspólnot, przeżywają Ewangelię w jej integralnym radykalizmie i bez zastrzeżeń, uznając swoją rację bytu w Kościele, bez którego nie mogłoby istnieć. Najważniejszymi dziedzinami pracy apostolskiej świeckich są: partykularne wspólnoty kościelne, rodzina, młodzież, środowiska społeczne, grupy narodowe i międzynarodowe. Życie apostolskie nie jest jednak celem w samym sobie, lecz ma wyzwalać do służby, w której na pierwszym miejscu jest element misyjny, czyli głoszenie Ewangelii.
Bibliografia
Dokument z Malines I, Kraków 2006.
Garin E., Odnowa charyzmatyczna i nowe wspólnoty: rzeczywistość profetyczna, w: Duch Odnowiciel, Kolekcja „Communio” 12, red. L. Balter, S. Dusza, F. Mickiewicz, S. Stancel, Poznań 1998.
McDonnell K., Matague G.T., Inicjacja chrześcijańska i Chrzest w Duchu Świętym. Świadectwo pierwszych ośmiu wieków, Kraków 1997.
Piątkowski M., Pytania o Odnowę w Duchu Świętym, Kraków 2000.
Prado Flores J.H., Jak ewangelizować ochrzczonych?, Łódź 1993.
Ratzinger J. / Benedykt XVI, Nowe porywy Ducha. Ruchy odnowy w Kościele, Kielce 2006.
Ratzinger J., Kościół. Pielgrzymująca wspólnota wiary, Kraków 2005.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2012 Zeszyty Formacji Katechetów
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
