Sens świętowania Dnia Pańskiego

Abstrakt

Sytuację współczesnego człowieka znamionuje radość i nadzieja ale też smutek i trwoga. Radość i nadzieja wynikają z wielu pozytywnych tendencji i działań obecnych w rodzinie ludzkiej. Są to m.in.: silne i bardzo rozpowszechnione pragnienie sprawiedliwości i pokoju, usilne dążenie do prawdy i do ochrony godności ludzkiej, także nowe możliwości ewangelizacji i rozwoju życia kościelnego. Natomiast smutek i trwoga wynikają z faktu, że kwestionuje się wartości wynikające z prawa naturalnego i Bożego. W takie realia papież Jan Paweł II wpisał problem świętowania niedzieli jako dnia Pańskiego. Przesłanie papieskie brzmiało, „aby wszyscy wierni uświadomili sobie wyraźnie, jak nieodzowną wartością jest niedziela w życiu chrześcijańskim” (DD, n. 6). Papież w liście Dies Domini ukazał różne wymiary tego dnia. Jest on bowiem Dniem Pańskim, Dniem Chrystusa, Dniem Kościoła, Dniem Człowieka, wreszcie Dniem nad Dniami. To tygodniowe święto jest darem zmartwychwstałego Chrystusa. Ukrzyżowany i zmartwychwstały Kyrios, swym aktem odkupieńczym zapoczątkował nowe stworzenie. Istotnym elementem świętowania dnia Pańskiego jest słuchanie słowa Bożego i pełne uczestnictwo w celebracji Eucharystii. Sakramentalna wspólnota z Chrystusem eucharystycznym przez przyjęcie Komunii Świętej i racjonalny niedzielny odpoczynek są warunkami wszelkiej aktywności apostolskiej.